Hallo, ik ben Tony met de chef van de wetenschapsredactie van de Volkskrant. Even voordat je begint met luisteren naar deze podcast.

We hebben bij de Volkskrant nog veel meer podcasts, waaronder ondertussen in de Kosmos die ik presenteer en waarin je alles te weten komt over wat er zich in onze kosmos en dus ook planeet aarde afspeelt op het gebied van wetenschap.

Dus luister en abonneert je in je favoriete podcast heb. Hallo, mijn naam is scheids Groenteman. Ik zit niet in een archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder een hoofd slapen van mijn dochter om een interview aan te kondigen wat ik net hebben opgenomen met euh ja, een cabaretier. Hij maakte jarenlang deel uit van het heel succesvolle duo De Partizanen. Daar was ik fan van.

Ik zag ze in het theater en euh, nu wordt er niet meer in theater gespeeld. De partizanen zijn bovendien uit elkaar. En nu ben ik enorme fan van zijn Instagramaccount waarop hij met grote regelmaat filmpjes zet. Ja, die ontzettend grappig zijn. Waarin hij altijd een soort typering van iemand ten beste geeft, die heel leuk en treffend en fantastisch is. Dus kijk naar zijn Instagramaccount. Luister naar dit interview met Merijn Scholten. Wanneer ga je anders praten als je ontbijt neemt?

O ja, ja. Is dat vaak het verschil groot? Waar je in Afrika echt wel meevallen? Wat komt nog nooit zo echt wel heel officieel? Begin Nemanja?

Ja. En wat denk je dan als je gaat? Als je opneemt?

Nou dan ben je eigenlijk. Moet een beetje uitleggen.

Ja, daar ben ik ineens bewust van een publiek. Meer dan dat ik met jou in gesprek gaan.

Ja ja, nou. En voor het publiek kan je ook een beetje iets nog iets dichter de microfoon zijn iets hoger zetten of nét.

Kan nog ietsje hoger zo. Dit de afstand die je wenst hou je eigenlijk van publieken hebben? Euh, ja zeker, maar ik vind ik veel mensen. Ik vind ze ook spannend, zeg maar. Dus een beetje angstaanjagend.

Ja ja, ja ja. Dus ik vind het. Ik. Ik hou heel erg van publiek en ik wil graag dingen doen voor het publiek. Maar het is. Ik vind ze ook euh. Ik vind mensen in zijn algemeenheid ook. Ook spannende aanwezigheden. Nu heb je dat altijd gehad of niet?

Mmm. Na u denken. Mij als klein jongetje was ik bang om heel onbevangen in te. Stond je nog helemaal open naar de wereld? Ja, dat is toch een heerlijke staat van zijne seeker ya ya ya lucky? Jaloersmakend.

Ja totaan ja, het is toch iets iets oneerlijk van het menselijk bestaan dat je niet gewoon altijd zo kan blijven zoals je als kind was.

Echt Japara en dat iedereen ook altijd maar weer aan het streven is om daar om die staat weer.

Euh ja. Dus je bent. Je bent aids. Daar ben je totaal niet van bewust. Je bent helemaal onbevangen en open en je je creativiteit vloeit helemaal als vanzelf uit je. Ja, ja, en dan wordt dat helemaal dichtgemetseld omwille van een reden smaller en smaller. Ja. En dan is eigenlijk het grote doel om weer terug te keren naar die straat van zijn die je had toen je 5 was. Ja ja, ik denk het wel na. Het is verschrikkelijk.

Ja ja. En dat dan ze 7 miljard keer.

En wanneer werd je dan iets meer bewust van mensen om je heen en na hun angstaanjagende aanwezigheid?

Uhm. Jeetje nakijkt angstaanjagend. Nou ja, goed, nee, maar ik denk dat ik het zat. Bedreigende aanwezigheid. Ja, ja, ja, nee. Ik bedoel, ik kan me wel herinneren dat ik gewoon verjaardagen ofzo euh op de basisschool al. Dat ik dan in een hoekje zat en het spannend vond om naar de wc te gaan omdat je dan al die mensen moest voor al die benen lang is. Zeg maar dat je allemaal mensen moeten passeren zeg maar.

Dus Herma Verjaardagen gewoon met een drukke verjaardag, klassieke Hollandse verjaardag. Je zit in een hoekje van de Kamer in de hand. Hebben ze de deur? Ja, ik moet langs al die uhm ja, maar gewoon de intense verlegenheid van.

Euh ja ja, precies vallen of eventjes je kenbaar moeten maken.

Ja ja, even de ruimte op eisen en ruimte opeisen die je even tot al die mensen moeten verhalen. Ja ja, en daar leer je mee leven. Godzijdank wel, ja, precies, je vindt dat. Ik ga naar de wc. Je gaat naar de wc op een verjaardag, maar dat is altijd wel een soort soort sluimerend gevoel wat aanwezig is en waar je altijd een beetje tegen moet vechten. Maar ja, in zekere zin wel. Ja ja, ja.

En wat? Marijn. Want dat vind ik dan toch het fascinerende. Wat bezielt je dan om voor een op een toneel te willen gaan staan om mensen aan het lachen te maken? Wat toch eigenlijk het meest angstaanjagende is wat je je kan voorstellen?

Ja ja, Jezus, ja het echt, klinkt het ook.

Heel logisch toch dat je dat dan is. De ultieme is natuurlijk de ultieme overwinning van dat gevoel. En het is denk ik een manier om om op je eigen voorwaarde toch contacten met mensen te zijn. Ja ja, ja, ja ja, want ze zijn er voor jou. Dat weet je. Ja dus dat is dat die. Die overwinning heb je dan nog vast gehaald? Ja, en jij bepaalt wat er gebeurt als je daar staat.

Ja en ja. Nu ja, in principe wel. Ja ja. En daarmee is het.

En wanneer valt dat idee post en je dat je dat wilde? Gewoon best wel. Lang geleden schijnt dat op mijn tiende al te hebben gewild. Maar toen heb ik heel lang nog een ander pad bewandeld. Want wat we?

Welke verhalen gaan daarover doen daarover de ronde? Ja, dat zeggen mijn ouders. Dat ik op mijn tiende zei dat ik Youp van t Hek wilde worden had. Ja, dat is niet gebeurd. Maar het is kennelijk elk jaar liep ik toen nog.

Maar heb je daar ook een wat herinnering aan dat je dat je Youp van t Hek heel cool vond? Ja, die heb ik zekerheid. Ik luisterde dat heel erg veel.

Ja ja. Vertel eens. Nou, er is een tijdje.

Je was tien jaar. Waar? Wony? Waar in het land speelde dit in Dirksland, op Goeree-Overflakkee en de Zuid-Hollandse eilanden Zeeland aan? Precies?

Ja, en daar woonde ik. Toen we natuurlijk op de basisschool zat en Daesh viel ik elke avond in slaap met een half uurtje. Youp van t Hek Ik had mijn zoon a cassettebandjes van al zijn voorstellingen en een timer op m'n stereo toontje. En die zette ik dan op 30 minuten mee in slaap.

Ja ja, en die timer houd je aan zodat je niet wakker zou worden van. Als het dan later als het langer duurt ofzo.

Of euh ja ja.

Kennelijk besef ik dan dat dit soort vaison nog wat langer dan een half uurtje laten lopen. Kennelijk ja, want een cassettebandje houd toch ook gewoon op? Nee, dat was een hele situatie.

Zou het vorig jaar precies? Ja ok, ja ja, maar dat was nee.

Maar het is ook gewoon gaaf dat ik een stereotoren had met een centimer met een slappe match erop. Ja ja, ja ja.

En wat was dat voor een op een gegeven moment op te groeien? Hebben we in Goeree-Overflakkee?

Ik vond het geweldig. Ja ja, het was natuurlijk zeer gelovig. Dat is heel typerend voor die plek. En ook gereformeerd ook. Dus als wij op zondagavond! Zondagochtend zaten te chillen bij het ontbijt, dan liepen buiten de mensen in een zwarte kousen rond.

Ik heb nooit echt in een hardcore bijbel beeld. Zit je daar? Ja, ja, ja en nee, maar daar waren jullie niet van. Nee, helemaal niet. Want wat voor gezin waren jullie dan? Uhm ja, atheïstisch? Ja. Gewoon niet gelovig. Nee, er komen uit Assen, Drenthe en ook familie familie.

Ook niet gelovige ouders waren daar gewoon terecht gekomen. Voor kerk ja, maar voor mijn vaders werken. Die ging in Rotterdam, kon niet en kreeg geen baan. En toen dachten zij dan kiezen we een leuke plekje landelijk. Waar een beetje vreemd karper daar eigenlijk in zekere zin wel. Ja ja, absoluut echt import. Ja, dan kwam de laatste ook. Ik ben er laatst weer een paar keer heen geweest en dan kom ik gewoon echte kinderen uit mijn klas.

Die zie ik aan lopen en zeg maar, die zijn allemaal. Iedereen is bijna gebleven behalve ik.

Ja, en dan zat je ook in een klas met allemaal gereformeerde kinderen.

Nee, ik zat wel op een openbare school. Ja ja, dus je dat niet. Is dat niet zou me zeggen als als vreemde eend helemaal in die in die wereld en aanschouwde dat een heel klein beetje van buiten.

Uh zeker? Ja, absoluut medisch. Die school is niet gereformeerd. Je zag het wel, maar. Ja, maar ik vond het wel leuk omdat het. Ik kwam uit Assen. Nou ook niet echt een hele grote stad, maar dat was wel dan de grote stad.

En daar was het gewoon heel dorps en kon alles. En mocht ik in één keer mocht ik alles en kon ik. Was er geen grens aan mijn aan mijn territorium zullen zeggen.

Dus ik kon gewoon overal heen fietsen en gebruikte dat territorium ook. Ja, ik las dat er al veel op pad. Wat deed je dan gewoon op m'n crossfiets en zien wat het? Wat een dag mee brengt? Euh, waar eigenlijk een beetje klassieke, beetje kameleon achtige avonturen, gewoon vissen en met een bootje varen en denken dat je ergens een gif lek hebt ontdekt om er met z'n allen daar heel erg heel erg bezorgd over zijn. En proef monsters nemen en dan het blijkt te laten gewoon hun roestige pijp te zijn.

Maar daarmee ben je zo weer een weekend verder zo. Maar zeggen ze dat een soort fantasiewereld waar je dan in leeft?

Ja, heel erg dat je dan een groep vriendjes waarmee je dat soort dingen deed vissen en gif lekker vindt. Zeker dat soort dingen. Ja ja. En op crossfiets rond. Woont in zo'n nieuwbouwwijk, die dus net gebouwd wordt wanneer je de Guney is, heb ik niet. Misschien niet goed maar, want een Amerikaanse kinderfilm over een groep jongetjes die ook allemaal dingen meemaken?

Nee, maar die in die sfeer heel erg. Ja. En er waren ook Vanni van die.

En omdat er gebouwd werd was er heel veel bouwmateriaal en half af te huizen. En van die euh, hoe is dat gewoon bultje met zand en zowaar een crossbaan en gebouwd werden. En om dat soort dingen? Ja, goeie goeie herinneringen.

Ja ja, en daar hield je van. Van dat lijf. Je miste de grote stad Assen miste je helemaal niet. Nee, nee, nee, nee. Dit is eigenlijk het leven wat je als kind moet hebben, vind je. Uhm ja, ik ik.

Nou ja, ik bedoel maar neefjes, wonen twee kleine neefjes die wel in Utrecht. Die zie ik daar ook nog van genieten. Maar ik vind dit. Ja is wel een soort idylle.

Ja ja, het bouwen ja kan ook in de stad. Dus je vond je jeugd eigenlijk best wel een ideale euh daar.

Uh in Dirksland zeker. En waar dan is uh nou middelbare school v d. Toen verhuisde ik naar Doesburg. Zal ik in Arnhem, op school en op het werk van je vader overnemen? Ja, ja, ja, wat deed je vader voor werk? Hij werkte toen bij Bayer. Bij Akzo heette dat jaar gewoon zo'n grote grootbedrijf en die had natuurlijk heel veel plekken. En dan kan je weer kan je weer door promoveren?

Ja, en dan moet je je gezin oppakken. En weer echt AirDrop.

Waar trek je dan mee? En ja maar nee, maar dat dat? Dat zou ik niet een ideale noemen. Waarom niet? Uhm. Hij heet ja, maar ten eerste omdat ik net uit die delen ja, met wat we als fixe ja uhm, sowieso middelbare school denk ik.

Alles wordt dan in GB wordt al ingewikkelder. Ja, volgens mij dat zelfbewustzijn waar het net over had. Dat werd op de middelbare school helemaal.

Ja, denk het wel. Ja, ik vond de begonnen dingen gewoon ingewikkelder te vinden. Leven is algemeenheid. Ik denk dat veel dat hebben, vermoed ik. Ja uhm, verdenken. Ja ja, dat was ook allemaal niet ideaal. Ik woonde 22 kilometer van school, wat eigenlijk super was goedgekeurd. Ja hoor. Ja gelukkig. Het is bij de foto. Maar euh dus. Dus dat is allemaal alles. Het was gewoon complexe dehele.

Ja ja ja, het leven werd complexer. Ja ja. En daar wonen was ook complexer. Ja ja, in wat je ideële weggerukt. Ja ja, laten we er nog wel naar Youp van t Hek s avonds. Ja, daar luister ik ook nog. Dat bleef nog wel een tijdje gedaan. En wat?

Wat? Wat? Wat besprak je als tienjarige zo aan Youp van t Hek? Wat was er zo goed aan hem? Uhm. Ja, dat is echt. Ik luister hier nog wel eens of zie je het nog wel? Nee, ik kijk. Nee, ik luister nu geen. Geen Youp van t Hek. Nee, nee, nee, nee. Ik bedoel, dat is echt wel anders geworden. Maar hij zit wel.

Het zit wel diep in mij, omdat ik als kind zoveel opgeluisterd. Het verhalende vond ik denk ik echt tof. Hij maakte natuurlijk.

Hij was zeker die programma's in de jaren negentig, was een soort romanticus die een verhaal verzon waar hij in zat.

Alsof hij met een vriend die tegenkwam met allemaal imaginaire grens en zwervers, zwervers en studentenhuizen die nooit gestudeerd had. Als hij romantiseren zich helemaal suf natuurlijk naar Parijs gaat. En ik denk dat dat mijn twaalfjarige zelf dan wel. Daar kon hij wel weer mee. Ja, dat vond ik. Ja. Die fantasiewereld die hij schiep vol met vrienden en mensen die hem wijze lessen leerde en hem in het café toespraken en en en zeiden dat hij moest leven alsof het zijn laatste dag was, enzovoort.

Ja, ja, dat kon ik toen nog helemaal. Kon je helemaal megara zeker? En je vond het ook grappig. Ik lach niet meer, schudde buiken in mijn bed. Elke avontuurlijk? Nee, maar ik vond het in eerste instantie ook grappig en zeker. Die vragen krijg je daar als kind zo door gegrepen kan zijn door zo iemand. Dat is een oude man die al dit soort romantische verhalen staat te vertellen. Het is grappig eigenlijk. Ja, ze staat natuurlijk enorm ver van je af.

En je dacht dat wil ik ook doen. Ja ja bijvoorbeeld. Natuurlijk. Ik wil de classics als dat Ikea stapelbed vond ik dan. Toen vond ik dat echt gewoon. Dat vond ik geweldig. En ook het maken van mij was ook. Amsterdam was ook nog een fantasie. Dat hij daar in Amsterdam woonde en zo vervelend is echter een klein jongetje uit een uit een dorp was stelde je daar veel van voor van Amsterdam? Uhm. Mja ja, ik vond het wel iets IZOO vidé van die grachtje en zo vond ik ook wederom ja romantisch.

Ja, maar je had dus wel echt een soort levendige fantasie. Of tenminste jouw gedachte. Als je dan zo'n man hoorde praten over een Ikea stapelbed en al zijn vrienden in het café en Didi op straat tegenkwam, dan gingen jouw gedachten op hol en dacht je dat zou zoiets wil ik ook wel. Of dat is wat wel een leven is dat ja ja, kon ik wel over dromen? Ja zeker? Ja ja. Ja, en waarom ben je dat idee dan kwijtgeraakt dat je dat zelf ook wilde?

Want dat is later dus weer teruggekomen. Maar ondertussen ging je een ander pad bewandelen. Ja ja, dat is toch denk ik. Ik vrees gewoon een soort. Plichtsgetrouwe heit uh, ben ik niet trots op, maar uhm. Nou ja en was ik was. Ik zat ook gewoon op een soort spoor van dat. Dat het op school wel dat ik goed kon leren enzo.

Dat was heel vanzelfsprekend.

Dan ga je studeren. Ja ja. En dan dan. Dat was ook wel van mijn. Ja, ik denk ook over mijn ouders. Heel graag wilde dat. Die hadden dat voor het eerst. Die kwamen absoluut niet. Absoluut niet van zo'n achtergrond. Zij hadden dat voor het eerst gedaan en dus daar werd ik wel mijn. Daar werd mijn weg wel naartoe.

Ja, dat was echt zelfs studeren. Dat was gehouden dan. Dan stelde je wat voor dat dat is. Dat was het goeie om te doen. Ja en nee. Ik ben niet letterlijk gedwongen. Maar dat was wel heel duidelijk. Er werd me wel vroeg beleefd ja ja, een beetje aan het toneel gaan of een cabaretgroep beginnen. Dat was niet persé het hoogst haalbare. Ja, maar ik moet zeggen dat ik dat ook niet op mijn zeventiende dacht.

Dus. Dus euh, dat dat durfde ik pas later kennelijk weer echt. Kan dat weer boven?

Ja ja, maar durven is dan wel een dingen denk ik. Als je als je dus een vrij zelfbewust en een beetje verlegen jongetje was ja was, dat was was gewoon het durven je durven uit je eigen dromen na durven jagen, uberhaupt naar de wc durven gaan op een verjaardag. Ja, dat was. Dat was het, het gevecht wat je moest leveren?

Ja, maar daar was ik me gelukkig niet elke dag van bewust bij het idee. Ja, ja, nee klopt.

En bijvoorbeeld de Kleinkunstacademie. Volgens mij heb ik het wel eens over nagedacht, maar dat leek mij verschrikkelijk. Waarom? Ja, ik had gewoon een soort angstbeeld ook wederom angst. Maar dat ik dan daar ergens. Ja inderdaad gewoon doen een boom na. En dat ik dat dan moest doen en met wie ik was en waar ik vandaan kwam leek me dat volslagen absurd omdat.

Ja en ja, nee, dat is dat.

Dat zag ik gewoon helemaal niet voor het hele idee dat mensen dingen van je vroegen of dat je dan dat je dan in zo'n. In zo'n structuur terecht kwam waarin afgebroken werd en weer opgebouwd. En dat mensen jou gaan dwingen om uit je comfortzone te gaan. Ja, daar gaat het natuurlijk de hele tijd over. Zo'n opleiding dood. Ja ja, ik denk absoluut. Dat is dat je daar ook wel echt wat aan kan hebben. Maar zeker dat zag ik toen.

Dat vond je een horror gedrag zeker niet voor mij. En was je dan ondertussen wel met opzet op schooltoneel? Dingen doen en zo ja, voorzichtig is? Ja, voorzichtig leiders. Ik heb kleine mijlpalen gehad en van ja, maar het is niet dat de hele hele middelbare school in Doesburg zag. Van Gooijer staat een jongen. Die gaat later aan het toneel. Dan kan niet anders.

Nee, nee, ik denk wel op een enkel moment dat ik het echt dat ik me manifesteerde. Ja, dat je het durfde.

Ja ja, was het dan ook wel volgens mij? Daar kon je dat wel zien. Ja, daartussen trok ik me gewoon weer keurig terug. Ja ja. Hoe zie je jezelf in die tijd? Als je nu als je terugkijkt? Uhm. Heette de middelbare school? Ja, als puber. Haar Wawel wel euh, veel of veel? Wel terug. Veel teruggetrokken? Ja. Uhm. Maar ook wel ja, ook wel gewoon wel veel lol op school.

Gewoon een goon. Gewoon vrienden en daar gezelligheid. Ja, en thuis meer in mijn eigen wereldje als film met filmmuziek aan het maken op de computer. Uw film? Ja, lekker nerdy en heel nerdy.

Ja, computer programmeren deed ik op de basisschool hun huiswerk. Zeer nerdy. Allemaal gedaan.

Euh ja, een beetje iets opgesloten. Iets wat er nog uit moest, zei ik. Ja, ik keek op GMD ook heel erg uit naar studeren. Dat ik dacht van ook al. Dan gaat het gebeuren dacht je. Ja, en dus ik deed wel dat bijvoorbeeld ook twee jaar lang seizoenkaart bij Vitesse gehad, om maar wat te noemen. En dat vond ik dus heel vet om nou gewoon. En dan zat ik ook tussen de harde kern. Ja, dat was genieten van die die hebben.

Ja, daar hebben de mensen wat minder last van remmingen en en en angsten. Ja dus daar we met mijn goede vriend Onno stonden we daar dan elke zondag?

Ah, maar dat vond je echt heerlijk om daar. Euh. Om je daar te laten gaan. Nou nee, nee of wat tussen mensen te staan die niet gerend waren.

Ja, ik vond chronisch, die sta ik ook een beetje terug interpreteren natuurlijk. Maar ik vond het in ieder geval geweldig om daar die euh ja dan mee te maken. En sowieso om dingen mee te maken.

Ja nee, maar t is wel grappig om natuurlijk heel vaak op de middelbare school. Weet je? Zeg euh, je bent homoseksueel. Dan is het echt een officieel. Vandaar. Dat durf je dan nog niet te zeggen. Dan later breek je uit en dan durf je dan. En dan? En dan kan je gewoon het leven gaan. Ja, dat is net zoiets als eigenlijk. Aan het theater willen of je willen uiten is eigenlijk ook zoiets waar je gewoon nog heel gegeneerd over kan zijn als je 15 bent of 16 en dat gewoon nog niet durft.

En op een gegeven moment breekt het open en dan kan je gewoon worden wie je wie je bent. Maar natuurlijk niet zo'n soort officieel taboe. Nee, nee, nee. Hoewel ik denk ik ja, ik ergens klopt wat je zegt. Maar ik voelde toen niet alsof ik daarmee alsof ik dacht eigenlijk wil ik nu toneelspelen, maar ik doe het nog niet. Nee, dus dat had nog veel tijd nodig.

Ja, en wanneer kwam dat dan? Kwam dat toen? En studeren? Wat ging studeren?

Ik ging kunstmatige intelligentie studeren. Of course uiteraard. Wie niet? Als je het niet weet, dan ga je kunstmatige intelligentie studeren en beginnen we eigenlijk allemaal. Ja euh. Ja. En dat.

Uhm ja, dat was natuurlijk eigenlijk een voortzetting van een hele nederige middelbare school extra. Ik zat ook op. Ik zat ook op een tweetalig vwo meer. Ik zat. Het was ook allemaal heel erg en dat was ook al heel nuttig.

Ja en euh, ik vond die studie wel leuk.

Alleen toen dacht ik ja Jezus. Ik wilde het. Moest het gaan gebeuren nu het moesten losgaan en dat ging het totaal gebeuren.

Staat er weer met allemaal mensen in donkere ruimtes achter computers. En toen heb ik eens een hele radicale omslag. Toen ben ik, maar toen ben ik dus bedrijfskunde gaan studeren, waarvan ik nu helemaal eigenlijk. Wat ik verschrikkelijk vond. Maar toen ben ik. En toen ben ik erbij. Ook bij een studentenvereniging. En toen ben ik helemaal gewoon voor een soort. Maar je dacht eigenlijk aan wat korporaals sfeertje en daar zal het misschien wel los gaan. Ja dacht, dan is er in ieder geval gewoon mensen die gewoon 1 bier drinken en gezelligheid willen.

Ja ja, dit is een soort totale omslag die ik toen maakte. Ja, en dat was een puur sociale keuze eigenlijk. Dat was omdat de hele sociale structuur van die studie anders was dan bij de jongens die al mat en met enkele meisjes die kunstmatige intelligentie studeren. We hebben het achter hun computer geschaard.

Ja, eigenlijk wel. Ja ja. En ik had ei achteraf na en ik heb geen spijt. Ik vind soms ook wel zonder dat je denkt dat had ook gecombineerd kunnen worden.

Maar het was een maar losgegaan en gewoon lekker kunstmatige intelligentie bijvoorbeeld dat je misschien wel interessanter vond. Ja, dat was onwijs interessant. Ja ja ja, maar gewoon de zoektocht. Zeker de zoektocht van het lijf. En eigenlijk heb je jezelf toen wel een beetje buiten je comfortzone zouden geplaatst.

Zo'n ja, want ik neem aan dat die dacht dat dat dat nerdy achter je computer zitten met al dat doel. Je vond het saai, maar dat is wel wat je gewend was. Ja ja, dus dat bedrijfskunde gaan studeren was dan wel een beetje een visie. In ieder geval dat je ook een beetje aan de bak moest. Sociaal gezien zeker. Ja ja en nee. En dan dat kan. En wat kan ik dan eigenlijk ook? Dus het is meer een soort koudwatervrees.

En dan en dan?

Ja maar klopt. Toen ontdekte je dat van jezelf dat je dat al kon. Dat is heerlijk, toch? Zeker was het leuk? Uh, wee die je die je. Ja, die omslag.

Ja zeker? Ja, daar heb ik me hem vol overgave toen ingestort. En hoe ging dat dan na eigenlijk gewone. Nou ja, gewoon komt daar neer op heel veel zuipen en heel veel gezelligheid.

Ja, maar toen leerde je dat voor het eerst. Ja, in veel zuipen en gezelligheid. Ja, ja, ze gewoon.

De de. De. Ja, dat was gewoon een paar jaar van alleen maar gezelligheid en daat. En ja, gewoon lol. Ja, en dat was kennelijk waar ik toen enorme drang naar had.

Ja ja. En ging je toen ook af en toe op het toneel staan? Ja, daar heb ik dat inderdaad wel gedaan. Ja en daar dan dat. Daar werden ook dingen georganiseerd en daar ging ze stapje voor stapje. Begin maart ging ik ook het had aan het Groninger Studenten Toneel en daar ging ik aan een rol spelen. Toen begon ik het op te zoeken. Ik weet nog dat ik toen een keer een stuk Médée en dacht van oké, ik vind het wel heel erg leuk, maar ik wil mijn eigen teksten, dus ik vind het leuk om te spelen.

Maar ik wil het liever met mijn eigen tekst en ben ik daar naartoe gaan werken en is dat je altijd. Vanaf het begin dat je dat bergen bent gaan doen, is het je makkelijk afgegaan. Zelf dingen verzinnen en dat spelen? Euh. Ja, ik wel. Het voelde heel natuurlijk in ieder geval dat ik gewoon. In eerste instantie in ieder geval, ging hem heel makkelijk af en aan. Daarna komen natuurlijk de bij je naïviteit kwijt, zeg maar.

Dan wordt het weer complexer. Ja, maar een instantie voelt het gewoon van. Ik wil dit doen en ik wil dit doen.

En dat kan wat van dingen maakte ze toen. Euh, ja, ja eigenlijk. Ja, een beetje traditioneel cabaret.

Gewoon via verhaaltjes verhaaltjes vertellen. Ook over Youp van t Hek. Ja, in zekere zin wel ja. Over mijn jeugd of over. En dan nog met een keer een gedichtje tussen zeg. Ja of nee? Ik begon met een recensie van mezelf, die ik dan een hele lyrische recensie van mezelf. Weet ik nog vijf sterren? Ja ja, Nederland is een top cabaretier. Rijker was dan zo begonnen. Dus dat soort extra dingetjes proberen?

Ja, en was het een sensatie voor jou om dat te doen? Was het lekker? Ja ja, geweldig.

Waarom? Ga je deze zo moeilijk uit te leggen dat. Wat is het dan toch een gevoel van dat je ergens uitkomt waarvan je het gevoel hebt dat je uit moet komen of wat waar je. Wat is wat je kan of wat je moet doen, of dat is waar je heen moest? Ja ja, grappig toch dat in elkaar zit dat het toch een soort innerlijke kracht is die je daarheen duwt? Ja ja. En dat is natuurlijk heel bevredigend als je het dan hebt gedurfd.

En.

En het gaat zoals je ooit ook.

Uhm. Ja, ik vond het wel spannend jaar, maar op een leuk nog dejaren leuke manier. Vooral heel leuk. Ja, ik denk dat er niet eens zoals naar de wc gaan op een verjaardagsfeestje. Niet dat dit ook niet dat onprettige eng maar meer zal. Iets waar je ook een beetje energie van Kruiseke. Ja, heel erg.

Ja ja ja. Ja, en ik denk dat. Misschien had het het het andere soort enkel misschien kom kon misschien later nog wel weer als je als er echt iets meer op voor gevoel meer op het spel staat. Of valt er ook iets te verliezen? Het leuke van die van die begintijd had ik ook dat er niks. Je gaat alleen maar iets eventueel iets winnen, denk je. Je wilde alleen gaat het proberen. En als het dan lukt? Ja ja, alles is natuurlijk, zei ze eigenlijk.

En als de mislukking is, is het ook niet erg. Nee, het is nog helemaal geen verwachting. Nee, precies ja. En geen geschiedenis. Nee. Ja.

Maar ik vond het wel spannend, want ik het aan niemand vertelt. De allereerste keer dat ik op een podium ging bijvoorbeeld. Is dus behalve mijn zus wist maar al dat was.

Wat was de allereerste keer? Vertel eens euh. Dat was zeven minuten op een euh. Festivalletje in Amstelveen en het Griffioen theater is daarvan de van de universiteit. En daar? Daar moest ik zeven minuten in. Een soort in een lege zaal met een soort jury van vijf mensen. Maar dat was voor de niet eens voor het publiek mij s middags om half Wychuyse. Echt verschrikkelijke omstandigheden.

Ja ja. En had je aan niemand verteld behalve dan zou je ze zijn en je ouders.

Ja in één keer toen ik het niet kon laten. Een keer om drie uur s nachts aan iemand met een paar biertjes. Dat ik het toch niet kon laten om het.

En dat was een soort auditie. Of je ergens aan mee mocht. Of je Ladoga gaan doen? Ja precies ja. Dat. Aan het festival mee mag doen. Ja, en dat mocht. En zo ging het al een. Ja ja, maar je herinnert je die ene die ene keer in het Griffioen theater. Ja, als iets angstaanjagend, maar ook als een doorbraak was vond ik zeker ja.

En wist je wanneer krijg je door dat je er gewoon dat het gewone leven zou zijn? Is al dan niet een soort hobby. Je was of een dingetje ernaast, maar gewoon wat je wilde gaan doen in je leven.

Uhm heet je. Ja ja, dat ging gebeuren vloeiend volgens mij. Want ik heb uiteindelijk journalistiek gestudeerd, een master.

En in die tijd ging ik al bij communie, ging ik auditie doen bij Comedytrain, Mhu in Amsterdam en euh uhm, ja en nee dan Dandan.

Dat is eigenlijk die overgang. Want dan weet je ik kan hier heel veel optreden. En en dat. Dat ging toen ook doen.

Dat Comedytrain lijkt me dus ongeveer het meest angstaanjagende dat er bestaat in de wereld. Ja ja, en heb ik echt diep respect voor voor iedereen die zich daar durft durft te vertonen om dingen te gaan doen?

Want wat weer na dat je de hele tijd door je collega's beoordeeld wordt en b gewoon de hele constellatie van die zaal die niet se voor jou komt, maar gewoon om een avondje lachen. En toch ook een beetje die sfeer die er hangt van. En als het niet leuk is, dan gaan we dat ook laten horen.

Ja ja, gewoon echt een soort hyena's achterna.

Zeker eigenlijk eigenlijk twee. Twee groepen hyena's die je tegenover je hebt, dankt het publiek en je en je collega's. Ja, wat geloof ik heel collegiaal schijnt te zijn, maar dat lijkt mij toch heel angstaanjagend.

Ja, naakt. Ja, ik snap kan, maar ik snap wel wat je bedoelt.

Ja ja, maar dat is dan toch iets waar je vrijwillig gewoon je instort.

Wat leer je er? Ik heb er ook nog veel te leren trouwens. Maar uhm. Je kan er natuurlijk vooral, je kan er gewoon heel veel. Je kan er heel veel spelen en ja, je hoeft niet en. Je hoeft niet een cabaretprogramma van anderhalf uur te hebben, wat door het hele land geboekt moet worden. Je kan, maar als je er binnen bent, dan is het van Newquay volgende maand 20 minuten komen doen.

Ja, en dan leer je natuurlijk alles wat je wat je kan leren.

Als we met een publiek dus.

Dus ja, je leert time ja timing bespelen. Ja ja.

Ja, ik zit te denken wat je nou specifiek daar leert. Ik denk dat het met name is dat je naar en dat je kanker hebt voordat je er nog kan kijken naar mensen die al verder zijn dan jij. Maar dat is ook in trek.

Dat is ook intimiderend en. De Genesis werd na Theo Maassen moet. Ja, ja, zeg maar wat precies? Ja ja. Of het idee dat Hans Teeuwen binnen kan komen lopen. Ja, wat natuurlijk ook de magie van die plek is, vind ik heel erg debiel. Dat daarom het fantastisch om daar nu te mogen optreden.

Ja, fantastisch. Ja ja. En wat is dan als je dan een avond daar speelt? Dat is natuurlijk niet aan de hand, maar het zal wel weer kunnen binnenkort. In wat voor gemoedstoestand ben je dan voordat het gaat beginnen?

Uhm. Nou, ik heb daar wel meer dan in het theater hij schrijft er is namelijk zoveel aan de hand dat het gewoon euh. Dat het maar net net te doen is. Echt waar je komt binnen. Dan heb je eerst te maken met je, met je vrienden, collega's, gaan ze samen en jij lachen.

Ja, precies in t begin. Inderdaad moest ik weet ik nog dat ik enorm is wennen aan het al het Hugo bijvoorbeeld dat ik kwam. Ik woonde in Amsterdam, dus dat kende ik niet. Dus. Dus ineens was het euh ja, met iedereen Hulke. Ja, dan moet je eerst doorheen. En dan? Dan. Dan heb je een publiek wat ook van tevoren al is. Ja, maar je ook waar je ook tussen loopt, waar je het.

Het wc trauma uit mijn jeugd, dat is daar. Als je daar naar de wc. Moet je altijd door het publiek heen lopen. Ja, dus er is daar extreem veel aan de hand om om te overwinnen. Maar dat maakt het natuurlijk ook een wedstrijd van sociale prikkels. Precies?

Ja ja, en heb je ook nog de de de de de bar mensen met wie je een en een band hebben hebt? Je hebt er zijn allemaal dingen aan de hand. En daarin moet jij dan in jou.

Moet je toch eens wat concentratie Coucy?

Ja, ja, ja en dat is natuurlijk. Dat is dus ontzettend leerzaam.

Ja, vooral van als je dat. Als je dat allemaal kan doorstaan. En als je dan in de in de zoon kan komen, ja ja dan dank.

Dan kan het wel op bijna overal. Ja, precies. Je kan je alles aan. Ja ja, is het dan niet oké misschien? Dat is denk dan een beetje terecht, maar is dan ook niet bijna saai. Toen je eenmaal de partizanen was samen met je collega Thomas en je dan gewoon ja in die keurige schouwburg gaat optreden. Nee, ik vind het wel echte ook wel echt tof hoor en ik vind ik hou ook wel van ik hou van de sfeer van een goeie schouwburg.

Laten we zeggen mooi, een beetje een ouderwetse, dat vind ik wel geweldig. Dus nee, dat we niet saai. OK. Nee dus. Niet dat na die kelder die Toomler is, dat alles daarna een beetje matte is. Nee, natuurlijk niet. Want wat is dan speciaal? Het speciale van gewoon je eigen voorstelling spelen in de schouwburg, het is gewoon wijs.

Lekker ook om het gewoon om het rust, om er rustig naartoe te kunnen werken en en en euh, het onder wie de omstandigheden hem onder controle te hebben. Dat vind ik ook wel echt heel fijn.

Ja ja ja. En dan heb je in die toendertijd ook sociaal dingen geleerd. Weet wat je zei van ik vind mens toch ook een beetje angstaanjagende wezens? Nou, dat snap ik volledig. Iedereen met een en met een beetje een verlegen aard zal dat kunnen beamen. En dat heeft bijna alle mensen toch? Volgens mij wel. Maar uh uh, werd dat makkelijker voor. Uhm, weet ik eigenlijk niet of het. Of ik makkelijker met. Ja, jawel, ik denk ik denk wel iets, maar ik denk dat het natuurlijk je is.

Het is gewoon ook een beetje je gesteldheid, dus dat gaat nooit. Dat gaat niet. Het blijft altijd een ding. Je blijft een beetje wel alleen. Alleen hoe vaak je dingen doet, hoe makkelijker het wordt in die.

Ja ja. En hoe meer je ook misschien euh. Je eigen gebrek. Als je een gebrek aan noemen leert accepteren dat je denkt van ja, zo is het nou helemaal. Ja, je moet dan maar effe doorheen. Ja, maar daar zit ik nog steeds in. No grijs. Daar ben ik nog niet. In dat proces blijf je waarschijnlijk de rest van je leven uit. Ja ja, maar op zich. Op een gegeven moment voor jezelf kunnen formuleren hoe je in het leven staat en daar dan euh.

Euh, dat accepteren alleen al kan toch ook al enorme winst zijn zeker?

Toch? Ja, klopt. Zelfkennis is echt natuurlijk fantastisch. Weten hoe je in mekaar zit?

Ja dat. Ja, hoe oud ben je? Maar dat weet ik ook niet meer.

37. Ja precies. Ja ja, mag ik wel een keer dan beginnen?

Na de begint het een beetje te komen denk ik. Hoe is dat bij jou? Weet je nog? Nou, ik weet niet, maar ik vind 40 vind ik best wel. Ik ben dan te 17 jaar ouder. Ja ja, ik vind 40 wel een soort euh. Een soort omslagpunt ook zoals ik vind. 30 eigenlijk ook al een omslagpunt van waar naar waar ik vind. 30 het omslagpunt in euh, dat je ophoudt met zeiken over je jeugd en mensen zou moeten.

Dus ik vind als je na je dertigste nog altijd vol wrok zit tegen je ouders en daar in dat dat zal maar zeggen het gevoel hebt dat je hele leven bepaald is door wat je in je jeugd is aangedaan. Ja, als dat na je 30 stoort vind ik het wel een beetje problematisch worden. Ik dan moet je er wel een beetje hulp bij gaan zoeken. Ja ok, ik vind dat je 20ste je 30ste kan je gewoon zeiken over over over vroeger en je woedend maken dan na je dertigste.

Sluit je dat een beetje af? Ja, en na je veertigste begint misschien de soort van dan begint ook de aftakeling. Ja en dan begin gezorgd van hoe is dat? Ja, vervelend moet je heel vaak naar de wc zijn. Een korte plasjes doen, dat soort dingen in je geheugen. Je geheugen geheugen wordt minder en minder, maar dat je ook tegelijkertijd doet dat. Dat is vervelend van de lichamelijke afbraak. Maar geestelijk gezien dat je dan een beetje begint te snappen hoe je jezelf eigenlijk eigenlijk in elkaar zit of dat je denkt van naja, ik ben nou eenmaal lui ofzo.

En daar moet ik maar mee leren leven. Dat je je gewoon om je eigen gebreken heen gaat leven en niet de hele tijd heel driftig probeert om dat nog te veranderen. Ja, en dan ergens wel rustig. Ja, dat kan me voorstellen. Dat klinkt heel fijn. Ja, en ergens komt er dan weer een punt dat het dan te slopen wordt en dat je dan.

En dat we dan of niet. Dat je dan alles loslaat. En dan geen geld mee. Gewoon oud en ga je dood. Ja, dan wordt het mollen, worden momenten gewoon uit. Maar het moet nog. Ja, maar dat kan me wel voorstellen dat. Maar dat ik denk ik daar een beetje inzit. En ik denk dat het hele ding van je jeugd de schuld geeft blabla dat ik dat in mijn twintiger jaren niet heb gedaan, waardoor ik dat juist na mijn dertigste nog een beetje ouder begon na je dertigste.

Jaja, omdat ik gewoon niet meer dat ken ik zoiets hyper loyaal aan alles was. En dat.

En dan David en laat maar misschien omdat je, omdat je ze gezagsgetrouw bent en een beetje bestand dat er daardoor wat vertraging zit in alles waarschijnlijk. Ja ja, ja ja, omdat je het dan eerst volgens de regeltjes doet en zoals je denkt dat het moet. En dan later, omdat je natuurlijk toch een sterke persoonlijkheid bent, breek je daar toch uit en ga je toch op je eigen manier doen. Ik denk dat dit een hele ja goeie analyse ben je in de liefde eigenlijk?

Uhm, steengoed.

Wij Jesi.

Ja, hoe ben ik in de liefde na? Euh, ja. Vind ik wel erg vind ik. Ik vind het moeilijk, moeilijk ja. En geweldig natuurlijk.

Ja maar uhm. En ik heb. Ik ben, ik ben. Ik ben nu heel blij. Ik ben heel blij. Maar na hoelang ik al nodig heb om dit antwoord geven geeft weer aan, hoe lastig ik het ook vind. Zeg maar om. Ik vind gewoon binden, maar dat vind ik ook weer zo'n verschrikkelijk cliché. Maar ik vind het heel erg lastig.

Oh ja, ja, ja, ja dus, maar dat gaat wel heel goed. Maar daar steek ik een hoop energie in zullen zeggen. En nu ben je B.

Je bent nu JB. Ben je nu gelukkig in de liefde?

Hmm ja, al lang. Ik begin hem al spontaan overgeven. Ga je keer helemaal af van de microfoon? Ja euh. Nee ik ben, ik ben. Ik ben heel gelukkig in de liefde. Jaja, maar wel. Het is wel echt iets waar ik wat ik zeg wat niet vanzelf gaat, waar ik echt energie moet steken.

Maar ben je al jaren gelukkig in de liefde of is het iets? Is het iets fairs of wat mee?

Nee, we zijn. Met mijn vriendin ben ik twee en een half jaar samen. OK. Dus als best, want dat is al zo lang. Maar dat is voor jou echt een euh, iets waar je waar je actief energie in moet steken. Ja ja, waarom vind je binden lastig? Uhm. Eigenlijk omdat ik denk ik misschien wel, dat weet jij, net omdat ik gewoon bang ben dat mensen met mij aan de haal kunnen gaan, omdat dat dan dat dee dee dee dat ik het zelf wil met behulp bewaken.

Mijn euh, je territorium en ook je geestelijke territorium. Ja ja, omdat ik ook e. Ik denk dat ik geloof dat ik wel loyaal ben. Misschien wel behoorlijk loyaal. En dat euh, da's een. Dat is natuurlijk een. Daar zit een conflict in.

Nou ja, misschien juist omdat je dus aan de ene kant beschermd bent en het graag wilt doen zoals mensen van je willen, zoals je vriendin bijvoorbeeld. En tegelijkertijd euh, dus ook een sterke persoonlijkheid hebt en ook wel diep in je hoofd zit hoe je het zelf wil. En dat die twee dan op een soort van gespannen voet met elkaar staan. En dat je dan denkt van jou. Dan wil ik maar van niemand instructies over hoe ik het moet doen.

Want dan ga ik gewoon helemaal in mijn eentje doen. Ja ja, dit is een perfecte perfecte samenvatting van hoe het is. Ja ja, maar tegelijk hou je er ook gewoon van om samen met iemand te zijn. Tura Ja ja, er zijn ook mensen die gewoon alleen door het leven willen. Nee klopt in die zin. Ik ook wel. En ik heb het ook wel eens. Ik heb me dat ook wel eens afgevraagd. Ja, maar ik vind dat toch.

En ik heb dat ook al vaak genoeg mezelf afgezonderd enzo. Maar ik vind het toch een grote. Ikzelf vind dat toch een zeer eenzaam? Ja, ik vind het toch een grote tragiek dan? Ik heb als soort idee van zo'n negatieve definitie van geluk en een positieve definitie. En dan vind ik de negatieve, het té, het. Het uitblijven van dingen waar je bang voor bent of het vermijden en de positieve is het moeite doen voor dat wat je ook van wat je leuk vindt, waar je gelukkig van wordt en dat is wel Hoeke wil.

Ja, je wil positief zijn. Ja ja, ja dus. Euh, dus dan moet je in de liefde moet je dus inderdaad. Euh euh. Euh je best doen om je in te binden en je eigen territorium te bewaken.

Dat is belangrijk voor je. Is er toch ook een beetje het? Euh ja, ik denk dat dat toch ook het kunstenaarschap is? Wat dan in je zit? Dat heeft natuurlijk ook te maken dat je gewoon dingen moet maken en dat je zelf moet uitzoeken wat er uit je moet komen.

Zou ik maar zeggen ja. Het klinkt sowieso, bevalt me heel erg. Ja, dat klinkt wel goed. Ja ja, ik zit nog te denken of ik het helemaal begrijp.

Dus kijk, ik zit natuurlijk ook te denken omdat je. We zitten nu in het wonderlijke Korona en ik had je altijd wel een beetje gevolgd, maar ik ben enorme fan van je. Van je Instagramaccount waar je de meest krankzinnige filmpjes opmaakt. De hele tijd, euh. Die ook populairder worden en populair worden en ook superleuk zijn. En dat is natuurlijk iets bedoeld. Blijkbaar ook als je zou maar zeggen geen theater, het waar je kan spelen en geen impresariaat dat je pusht om een om een theaterprogramma te maken.

Dan ga je toch gewoon in je eentje hier filmpjes zitten maken en typetjes zitten spelen. En blijkbaar zit er echt iets in jouw wat eruit moet. Die dingen moeten eruit. Ja toch? Anders ga je het niet doen, want het is niemand die jou gaat zitten.

Heel actief gaat zitten vragen om een Instagram account te maken met allemaal filmpjes. Nee, nee, nee, nee, er is geen geheime opdrachtgever. Nee, nee, je kan natuurlijk ook heel gehaaid zijn. Denk van ja, dat is goed, want dan blijf ik in beeld of weet ik veel wat. Maar ik denk toch dat dat te moeilijk zou zijn. Dat er toch iets is dat je gewoon je hebt. Je moet gewoon ja zeker.

En ik ben juist ook met die filmpjes eigenlijk ook wel weer heel erg teruggegaan naar een soort originele naar die originele drijfveer gewoon. Ik wil iets maken en het plezier draaien. Ja ja, eigenlijk dat onbevangen en waar je ook wat.

Toch ook de zoektocht is voor jou? Ja zeker? Ja. Hoe begon het met die filmpjes? Uhm.

Ik had eigenlijk best wel heel veel tegen social media. Ik zat. Ik heb. Ik had geen één van die dingen hiervoor. Dus ik heb ik. Ik heb nooit. Ik heb geen Hyves gehad. Ik heb geen Facebook gehad. Ik heb een Ice Cube, had ik ooit wel. Maar Twitter?

Geen Twitter? Helemaal niet. Ja, dat stond me altijd.

Ja, ik had er een soort aversie tegen HBS in tegen. Ja, omdat ik gevoerd vond dat het een soort terwijl. Het vind ik ook te kort door de bocht, maar ik vond het een soort vergaarbak van shit.

En ik vond het belachelijk dat mensen foto's van zichzelf van hun vakantie met iedereen gingen delen. Dat ze dat. Dat snap ik eigenlijk gewoon nog steeds niet. Waarom zou je een vakantiefoto met de hele wereld? Leuk? Ja ja, maar ik vind het een. Inmiddels ben ik waardering voor ja. Mensen moeten dat ook lekker doen inderdaad. Maar ik snapte dat niet.

Ik vind het ook wel heel goed om daar een aversie tegen te hebben, maar ik heb het zelf niet, maar dit kan ze wel volgen.

Ja nou ja, dus dat zat vrij diep en daardoor ben ik er nooit in meegegaan. Uh, en van de zomer heb ik zelfs nog in Toomler.

Daar herinnerde Tim Fransen maar later aan nog een hele rant gehouden van een fan 10 minuten tegen Instagram. Alleen juist uit die uhm. Uit die ja, die uit die gedachte op een GFR.

Maar ik zit hier iets heel erg te haten wat ook heel groot is en wat gewoon een heel reëel podium is.

Waar? Ja, waar een wereld waar miljoenen mensen op zitten.

Toen dacht ik van jou het is eigenlijk. Ik vind een leukere houding om het te gaan, om eens te gaan kijken, meer en nog meer te gaan kijken en te kijken of ik er misschien juist iets kan doen. En toen ben ik zo schoorvoetend dat een beetje gaan doen op mijn eigen manier.

Ja, en blijkbaar had je zin om die filmpjes te maken. Euh, ja en nee zeker. Ja ja, dat hebben. Dat vind eigenlijk altijd wel leuk.

Dan heb je altijd wel zin in om gewoon iets te verzinnen. Is gewoon handig als er een plek is waarop je zo kan distribueren dat je ze niet helemaal voor je eigen telefoon maakt. Maar dat doe ik ook niet hoor. Nee, maar goed, dat snap ik. Maar goed, dan is het goed. Dat is. Ja ja ja ja. En hoe? Hoe, hoe? Maar hoe maak je zo'n filmpje? Hoe begint het? Ga je dingen zitten uitschrijven of niet?

Nee, na een hele enkele keer thuis soms.

Dan heb ik al zijn aantekeningen.

Meestal is het. Jeetje ja, het is gewoon een idee, een ideetje, euh, werk voor onder de douche komt het in je hoofd en. En de week daarna? Of het sûreté een beetje en op geen moment denk je van Aira. Volgens mij is het toch wel geinig.

Daar zit niet heel veel actief. Denken ligt aan ten grondslag. Nee, nee, nee. En het zijn altijd een soort typeringen die je doet. Zijn een soort mens types die euh ja denk ik wel ja. Euh. Hij heeft het moeilijk. Ik vind het nu lastig om hetzelfde. Snap ik. Mensen moeten het ook maar gewoon gaan kijken. Ja, maar je gaat dan gewoon. Je gaat jezelf filmen en dan beginnen gewoon te praten. Ja en dan.

Maar dan heb ik wel de de lijn in mijn hoofd. En dan? En dan is het vaak al iets te lang vol. Ja, en het is vaak niet heel veel te lang, maar er zijn doen. Dan ga dan monteert het strak en heb ik heb besloten om het altijd een minuut te doen.

Omdat ik dat wel, dan heb je een kader. Dan heb je een kader. Inderdaad ja, dat is ook echt fijn en leuk om te hebben. En dat vind ik ook passen bij waar dit van bij kwam omdat het. Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik nu gewoon serieus over Sinterklaas praat.

Ik vind het erg dat je dat jij op Instagram zit en daar ook veel op bekeken wordt. Dat vind je echt, dat soort. Dat krijgen we amper geloven.

Dat vind ik heel grappig. Ja, dat dat zelfs nu de aanleiding is dat wij hier zitten te praten. Dat vind ik gewoon leuk. Ben ik vrolijk over? Ja, snap ik. Maar.

Tenminste niet als eerste het van mij. Bedoel je? Je omarmt het feit dat je nu een populair Instagram account hebt, maar dat vind je eigenlijk ook nog amper te verenigen met ja, hoe je het pasgeleden nog over Instagram dacht. Nee, ik ben er wel. Nee, ik ben dan wel gewoon ook mee zeker? Ja ja ja, maar toch moet je nog een beetje om lachen. Kennelijk, maar het is toch heel grappig dat je ineens goede vrienden van mij zijn het ook voor ik ik was.

Ik was er ook een voorstander van een artikel over schrijven. Wel heel erg leuk. Ja, leuk en en en en en veel vond ik het eerlijk gezegd ook, maar daar zat ik ineens uit te leggen. Hoe? Hoe dat dan werkt? Instagram. Dat is wel grappig, vind ik. Als je er zelf net drie maanden goed en wel op zit natuurlijk en daarvoor altijd een beetje hebt gedaan zat te kijken. Ja ja ja, het kan raar lopen soms.

Ja, maar dat is leuk toch? Als het raar loopt. Heel erg leuk. Ja zeker? Ja, dingen lopen al emla. Maar ja zie ze vind dit eigenlijk een moeilijk jaar. Dit kon een jaar of veertig echt wel. Behalve dat we hopen natuurlijk allemaal hopen dat het weer afloopt. Binnen afzienbare termijn en dat er ook heel veel leed is veroorzaakt. Maar heeft het ook wel weer wat? Umeå Ik vind het zeker ook wat hebben. Ja maar ja, maar euh.

Precies met alle alle discretie die jij net gaf. Euh. Het. En zo is het het enige vertraging die dreven is in de wereld, daar kan ik ook. Daar zie ik ook de schoonheid van en ook de binnenstad van Amsterdam die even. Maar ja, ik bedoel dan denk ik echt daarna gelijk aan een die ondernemers en al die Horrillo mensen. Maar de schoonheid van een van een stad die even gereinigde is. Ja, en even vol op de rem moet die?

Die zie ik wel ja.

En daar heb ik ook wel ja. Die wandelingetje. Daar heb ik wel van van genoten.

Ja en ja.

En sowieso denk ik elke nieuwe situatie heeft bijna vind ik bijna ook iets. Ik ben ook gewoon nieuwsgierig naar. Dat klinkt een beetje decadent, alsof je naar een soort crisis nieuwsgierig bent. Maar ik vind elke situatie waar we als mens weer inkomen, ben ik altijd ook. Hoe gaan we ons hier redden?

Ja, en ik denk maar dat mijn perspectief dus nooit de bedoeling geweest dat we als mens helemaal zonder dat het allemaal altijd maar vlekkeloos loopt.

Dat het zo werkt, dat is altijd gezeik. En straks is dit voorbij. En dan komt er weer gezeik. Ja, ik hoop dat er minder ernstige zijn komt.

Maar ja en is dat de loop der dingen? Of is het gewoon ook een soort kwalijke neiging die mensen nou eenmaal allemaal hebben? Uhm, nou, ik bedoel het nu meer als de loop der jaren heel goeie plankje Tweede Wereldoorlog in je kast in je kast staan.

Ja, maar soms ontspoort het natuurlijk gewoon. Ja, tuurlijk. Ja, dat denk ik wel ja. En ik bedoel. Ik hoop van niet alleen het. Ik denk wel dat het bij de geschiedenis daarbij hoort. Ja, er moet ons best doen tot het niet gebeurt. Maar ja. Heb je een zonnig mensbeeld aangelegd? Uhm. Ja, wij houden, klinkt Kringwinkel geheel corner, maar ik hou maar ik hou van, ik hou wel echt van mensen.

Je bent bang voor ze en je houdt. En ik voel heel veel mededogen en liefde voor alle mensen eigenlijk. Euh ja. Klinkt een beetje belachelijk over jezelf zeg maar. Het is wel zo. En in die zin ben ik denk ik ben ik heb ik een positief mensbeeld. Maar niet dat iedereen vrij is van donkere kanten ervan. Ik denk dat het het daar ben. Ik niet. Nee, het had het idee alle mensen deugen is niet hoe ik naar de mensen kijk.

Nee, ik denk dat in ieder mens goeie kanten en slechte kan. Dat het ook dat mens en dat er heel veel moet schipperen om de goede kant te laten prevaleren. Ja, eindelijk. En te snappen wat de goeie kanten zijn eigenlijk, want dat is natuurlijk ook niet helemaal altijd. Nee volstrekt. En daar is ook niet iedereen het met elkaar per se over eens. En ook om de slechte kanten ook juist wel in beeld te houden en niet blind voor te zijn.

Zoals laatst iemand zei het beest in de bek kijken. Dat is ook belangrijk. Ook goed. Niet in een soort naïeve illusie met elkaar, nee. Maar eigenlijk heb je dus een soort YF. Je voelt een soort euh, compassie en een soort angst.

Schuine streep afstand tot je medemens, angst voor afstand tot elke soort. Welk soort ja, begrip voor hoe we allemaal aan het rommelen zijn?

Ja, maar ik denk eigenlijk als ik het zou zo zeggen, denk ik dat mijn liefde groter is dan de dan de angst eigenlijk, maar dat de.

Dat die angst eigenlijk meer gewoon Phys is, waar ik het me best voor doen om doorheen te gaan. Ja, om eventjes de sociale hindernis. Ja ja, ja ja. En die korona kwam natuurlijk ook op een soort wonderlijk breekpunt in jouw carrière. Als je het weet een carrière kan doen. Je bent ook maar gewoon elke dag aan het werk. Maar je was het duo al heel lang. Ja, echt wel grappig voor iemand. Die soort bindingsangst is dat je zolang een duro bent geweest.

Ja, zware, ja, goeie. Maar voor je dat prettig. Uhm ja, ik denk dat ik denk dat we dat we wel een zekere veiligheid bij elkaar hebben gezocht.

Thomas en ik nu allebei zaten allebei bij Comedytrain en Daak. Daar kennen elkaar van, daar werden we vrienden en ik denk dat het. Dat we daar allebei die wereld al een beetje hetzelfde ervoeren toen nam ik altijd iets met veel prikkels. Ja en dan ook.

En met met allerlei euh, grote ego's en ook soms via allerlei verschillende varianten van geestelijke gesteldheid. Euh, en daar je in in staande houdt. Ik denk dat wel dat we daar een zekere veiligheid bij elkaar. Dat is ook wel een beetje beschermen bij elkaar te vinden. Ja ja en ik denk dat we dat gedaan hebben en dat dat heel tof was. En dat het ook wel vanzelfsprekend voor mij in ieder geval heel vanzelfsprekend is om dan op geen moment ook die veiligheid los te laten.

Want daar dat ik. Ik treed niet op. Of ik vind de dingen maken en creativiteit en zou dat. Dat geeft op geen moment moet je ook de onveiligheid weren. Waarin vind ik? Ja, uit je comfortzone?

Ja, want het heeft iets van een comfort. Dat is. Dat is het prettige van een duo zijn. Zeker dat je in je comfortzone zit bij elkaar. Als je elkaar mag. En als dat als dat werkt. En tegelijkertijd maakt dat ook dat je je dat je weer allerlei afslagen die je in je eentje misschien zou nemen dan weer niet neemt omdat je elkaar ook bij al ook natuurlijk per definitie beperkt.

Ja, ik denk zeker dat dat zeker en dat zo is. Ja ja ja. Was het een moeilijke beslissing of niet?

Ja, vond ik heel. Euh, ja, het was heel moeilijk. Ja, omdat je omdat je niet alleen voor jezelf beslist en dat allerlei, want jij was de brekende partij in deze jaren.

Dat idee kwam van Maya. En dat ja, daar heb ik uiteraard heel lang over nagedacht. En ja, dat is. Dat is dat is. Dat is kut om te doen om spelbreker te zijn. Ja maar ja, dat moet je. Het kon niet anders. Nee zo. Zo zag ik het. Ja, ja ja. En toen kwam hij eigenlijk net op dat punt. Dat dat dat was gebeurd en dat jullie laatste voor zijn al twee.

Ik weet niets eigenlijk precies wanneer dat was.

Maar euh, wel echt. Echter, heel kort tevoren was januari 2020 hadden we ons laatste optreden. Ja, in de Kleine Komedie en euh, in Amsterdam.

En ik was erbij. Ja, jij was ook, want je deed mij ook na die voorstelling. Ja ja, inderdaad reizen. Ja klopt. Jij hebt. Jij hebt ons de Bloemaert. Heb je nog Bloemestraat? Kijk, ik vind het superleuk met een interview. Maar het voelde ook heel lang als koketteren met je eens in die voor zingend nagedaan mij ook als in een filmpje nagedaan. Dus het voelt bijna als een soort van al wat leuk. Hij doet me na, dus nu ga ik hem interviewen.

Dat vind ik bijna een bijna een hindernis om je te gaan interviewen. Maar ja, ik vind het zo leuk dat ik ook weer vond dat ik het gewoon toch moest doen. Ja dus. Maar goed toch eroverheen zetten of eroverheen zetten. Na die de Angmar meer. Ik vind dat koket ja zal van laten zien dat je goed bent. Snap je? Ja ja ja ja, ik snap het wel wat je. Dat zie je ook. Veel mensen tegenwoordig doen me om hun imitatie te omarmen.

Dat ze zelf al meer dat dan heel leuk te vinden. Ja ja ja. Maar goed, ik heb jullie toen inderdaad die bloemen uitgereikt. Dat was het idee van directeur van de kleine komeet. En het was ook. Dat vond ik ook heel leuk om te doen. Maar goed, dat was laatste voorstelling. En toen eigenlijk in maart, dan twee maanden. Dus daarna ja was begon de gedwongen retraite. Ja ja, exact. Jaja. En had je enig idee hoe je ver hoe je verder dan moest?

Als je als single cabaretier? Uhm, ja en nee. Ik wil er daar uiteraard de tijd voor nemen om dat een beetje uit te zoeken. Maar wat? Mijn idee was wel gelijk om een om het programma een mooi solo programma te gaan maken. Ja, en dan was het meer van wanneer en hoe. En wat wordt het? Ja ja. En dan zou je gewoon alleen het toneel gaan. Ja ja. En nu is Marija Rosalinde. Ik zei je doet je.

Je doet typeringen. Even los van dat je af en toe een imitatie doet van deze of gene. Is het vooral een soort? Is het een soort manier van praten van mensen en woordkeus? En een soort ja intonatie die verfaille waardoor je meteen snapt wie je bedoelt? Of wat? Wat voor soort mens die je bedoelt? Die doet dat. Dit is een hele kromme zin, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Is dat hoe je kijkt naar de wereld en hoe je luistert naar mensen?

Uhm. En niet bewust eigenlijk de zee. Het is niet zo. Ik heb eigenlijk nog nooit. Ik heb bijvoorbeeld bij. Ik zal jou ervan met rust laten, maar ik heb niet mensen bestudeerd om euh. Om ze na te doen. Ik denk dat er ook mensen zijn die dat wel doen, bijvoorbeeld zoals in de TV Kantine.

Denk ik dat echt zeker ook? Hele letterlijke imitaties van personen wordt bijna technisch bestudeerd hoe het moet. En dat is niet mijn daar. Dat doe ik niet en heb ik ook niet zelf. Is dat niet wat ik leuk vind? Is het? Het komt.

Het komt mij uit. Ik heb gevoel in mijn onderbewustzijn eigenlijk mensen uit een Gaeta aan het houden is.

Maar ikzelf ze me wijs. Maar dan moet je iets gaan doen en dan komt er gewoon niet. Ja, zo is het. En dan komt er een verhaaltje en een en een ja, een monoloog je over iets. Ja, maar dat verhaal geldt dat gewoon op. Ja ja, wat heerlijk.

En bijvoorbeeld als er dan nu dat die hele toestand met dat met dat met dat kabinet is, met Rutte en zo. Nu zit je dan heel erg te letten op hun lichaamstaal of op hun woordkeuze of hun intonatie? Of zit je daar heel erg op te letten natuurlijk. Denk je niet. Ik ga nu blij zijn dat de dingen waar jij als vanzelf naar kijkt. Nou ja, dat is dus de week eigenlijk niet. Daarna is het raar dat.

Nee, eigenlijk niet. Eigenlijk ben ik dan gewoon heel erg naar inhoud. Ook gewoon aan het aan het luisteren. Ja, maar kennelijk gaat dat andere is gewoon een soort zijspoor wat vanzelf gaat. Dus ja, de Klingons maakt het wel heel erg mysterieus.

Maar nee, ik denk dat ik het wel snap. Maar misschien heeft juist die verlegenheid is daar wel licht aan. Misschien ook wel ten grondslag aan dat je dan toch ook een grote gevoeligheid hebt. Euh, voor hoe mensen uit hun ogen kijken, wat ze zeggen, hoe ze zich tot je verhouden. Ja, juist als je zo gericht bent wat de ander zegt tegen jou of wat de ander uitstraalt, ben je natuurlijk wel heel. Krijg je er wel grote gevoeligheid voor?

Dat denk ik zeker dat dat heel erg zo is. Ja, ik denk dat ik inderdaad ergens ja weet ik veel waard komt. Hoe dan ook is het zo dat ik heel erg mijn omgevings ken, de mensen scan. En zo ja, maar dat is dus niet een waar ik heel rationeel bewust van ben. Nee, gaat allemaal vanzelf. Ja, maar dat is juist de manier waarop jij gewoon tot de mensen verhoudt. Meer dan de hele tijd van wat staat het zelf uit?

Maar meer van. Wat? Wat? Wat zit iedereen naar mij uit te staan? Hoe moet ik daarop reageren?

Ik denk dat heel een heel groot deel van mijn concentratie daar ligt. Ja, ja, ja. Fascinerend. Ja, hoe je als mens in het leven staat en hoe je overeind houdt en hoe je je voordeel mee doet. Uiteindelijk ja, dat is fijn dat je er nog nog iets aan hebt.

Ja, ja, ja. Heb je eigenlijk zin om weer in het theater te staan? 1. Mis je het?

Het is een heel. Dat is iets heel dubbel, iets heel dubbels, maar dat eigenlijk ook in de zomer tussen twee theater seizoenen. Dan ben je ook. Dan geniet ik ook van een soort de rust. Dus het is altijd mooi weer in de auto te hoeven stappen. En ja, en het is ook een soort. Het is weer en het is weer de drempel om de mensen weer te gaan zien. Maar ik heb er ook wel heel veel zin in, ook omdat ik gewoon allemaal dingen aan het materiaal aan het schrijven ben en dat ik heel veel zin heb om dat voor publiek te gaan met ja daar hard voor bedoeld is voor mijn mensen te gaan deja.

Maar de betrekkelijke isolatie waarin je hier in dit verrukkelijke appartementje met het waanzinnige uitzicht, dit overzichtelijke appartementje met het verrukkelijke uitzicht zit. Ja ja en je filmpjes maken. Jij en een beetje hard aan je relatie werken. De schooldag dagtaak? Nee, maar dat is dat is. Dat is op zich voor jou, voor jouw sociale gesteldheid ook wel weer prettig. Tuurlijk, dat heeft dat dan.

Dat heeft iets comfortabeler. Maar ja, ik hou wel zo ik. Ik vind het niet comfortable trekken, maar uiteindelijk ben ik altijd wel weer naartoe.

Ja, want comfort is ook saai. Maar ik bedoel.

Ja, dat is toch ook wel jouw reddingen? Denk je? Of tenminste misschien je kracht toe iets wil noemen? Dat je dat je redding? Nou ja, goed. Anders zou je misschien inderdaad gewoon helemaal in het comfortable gebleven zijn altijd. En dan was je hier nooit gekomen. Dan had je nooit gemaakt wat je had gemaakt. Nee, maar dat er een soort een soort soort punaise in jou zit die je de hele tijd uit je uit je comfort wil duwen.

Ja ja zeker ja. Maar ook dan in mijn eentje wekenlang ergens gaan rond de rijen ofzo. Dus het is dat. Het is niet zo dat ik denk laat mij maar binnen zitten.

En nee, met mijn kop met een kopje thee. Nee, nee, nee dus. Er zit iets, iets rom's en voorzichtig ze in. En tegelijkertijd iets wat de hele tijd het avonturen op wil zoeken. Ja ja. Gefeliciteerd Marijn, zelfgebouwd bent is dat. Maar ja, ja, ik weet niet. Gefeliciteerd!

Maakt je tot een heel productief wijze. In elk geval dat in ieder geval. Ja ja, we zullen. Ik zal het ermee moeten doen. Je haalt eruit wat erin zit. Hij gaat wel.

Ik hoop dat ik je binnenkort in theater gewoon. Ik hoop sowieso dat de theaters weer opengaan, maar dat ik godverdomme gewoon in een volle zaal wil zitten en niet tot me wil nemen. Ja ja hoor, daar kijk ik ook naar uit. Naar hoopvol gestemd. En ja ja, ik denk euh. Ik denk dat we zeker dit najaar, maar ook in de zomer dat er allerlei dingen weer met elkaar in het aan het doen zijn aan het doen zijn.

Ja, de wetenschap gaat ons redden. Ja, dat denk ik. En ik denk ook dat we dan alle maatregelen gaan loslaten.

Anderen ja, die stickers ook van de van de straat. Gaan al die perspex platen weggehaald worden. Ja, precies lang. Ik verrukkelijk. Al die al die visuele herinneringen die hij de tijd krijgt en waar we de shit waren is. Ja ja ja. En hij laat mensen die op de rug Cygnet en ergens in een schoonmaker in een winkel die op zijn rug ook halt houdt. Anderhalve meter afstand van mij. Iets verschrikkelijk walgelijk. Jaja, echt verschrikkelijk.

Nee. En ik hoop ook, want dat hoorde ik laatst ook niet viroloog zeggen volgens mij die jij had geïnterviewd. Dag. Dat lijkt me ook geweldig. De bevrijding waar hij voor pleitte. Ja, of dat deze zomer gaat gebeuren betwijfel ik nog wel een beetje, maar ik ben daar zeer groot voorstander.

Dat zou fantastisch zijn. Ja, Jaap gaat met je zijn, moet gewoon een dag zijn. Ja en juli stelde hij voor. Maar goed kon ook een maandje later ja dan gewoon alles loslaten. Ja ja, we hopen dat Marijs zeker dankjewel. Graag gedaan.

Dit was met Groenteman in het nieuwe Normaal, met maarhij schoten met name de scheids Groenteman. Ik maakte deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op alle mogelijke manieren. Kunt u ons een mailtje sturen? Podcast?

Het volkskrant.nl volgens ons op Instagram. Het met groenteman en vooral geef ons lekker veel sterretjes.